Περί “ορθής πολιτείας”

Από το βιβλίο του Κ.Ι.Δεσποτόπουλου “Φιλοσοφία του Πλάτωνος” αντιγράφω:

Η “ορθή πολιτεία” ενέχει ακέραιη και ριζική αντιμετώπιση του πολιτικού προβλήματος, αλλά και του κοινωνικού προβλήματος. Κοινωνικό πρόβλημα σημαίνει, ποιά πρέπει να είναι η διάρθρωση της ανθρώπινης κοινωνίας και πώς πρέπει να καθορίζεται η θέση του κάθε ανθρώπου μέσα της. Πολιτικό πρόβλημα σημαίνει, ποιοί πρέπει να κατέχουν την πολιτική εξουσία και πώς πρέπει να επιλέγονται και να διαπλάσσονται και με ποιούς όρους πρέπει να ζουν, ώστε να είναι απαρέγκλιτα προσηλωμένοι στην εκπλήρωση της αποστολής τους, χωρίς κίνδυνο εκπροπής είτε διαφθοράς, και να είναι άρτια προικισμένοι με θετικές ικανότητες για την εκπλήρωση της αποστολής τους.”

Φυσικά η υλοποίηση των ανωτέρω προϋποθέτει και την πλήρη εφαρμογή της δικαιοσύνης ως ηθικής αρχής της κοινωνίας.

Πιστεύω ότι η πλήρης και ορθή εφαρμογή των αρχών της πολιτικής του Πλάτωνα τόσο σε ότι αφορά στο κοινωνικό πρόβλημα(%), λόγω των ηθικών αδυναμιών των ανθρώπων, όσο και στο πολιτικό πρόβλημα, λόγω της αδυναμίας εύρεσης και αξιοκρατικής αξιολόγησης προσώπων τα οποία διαθέτουν τα προσόντα(&) για να ασκήσουν πολιτική εξουσία, είναι πρακτικά μη εφαρμόσιμη.

Και μου έρχεται στο μυαλό το ακόλουθο ερώτημα: Είναι δυνατή η αρμονική λειτουργία μίας ανεπτυγμένης κοινωνίας χωρίς την ύπαρξη πολιτικής εξουσίας;

(%)Μέσω της κατάργησης της ιδιοκτησίας και της οικογένειας, και τη θέσπιση κοινοκτημοσύνης και κοινοβιακού συστήματος

(&)Σωφροσύνη, ανδρεία, πολιτική σοφία, με σπουδές και πείρα, και απόσταση από τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα και από τάσεις εύνοιας για φίλους και οικογένεια.

Πρώτο συμπέρασμα

Η ευγένειά σου(*) είναι μεταδοτική. Πριν την εκφράσεις με λόγια ή με έργα, κατοπτρίζεται στο πρόσωπό σου, στα μάτια σου και μεταδίδεται στη ψυχή του ανθρώπου στον οποίο θέλεις να απευθυνθείς. Θα την παρομοίαζα με το αίσθημα ικανοποίησης το οποίο εκδηλώνεται όταν κάποιος είναι αποδέκτης τρυφερότητας, στοργής, γλυκύτητας, ή μιας αγκαλιάς, ενός χαμόγελου, ενός χαδιού. Πραγματικά πόσο στενή είναι η συνάφεια μεταξύ των ψυχών?!?

(*)η υψηλή ποιότητα ήθους

…και φυσικά μαζί του, οι δημοσκοπήσεις, στατιστικές, κλπ, κλπ. Γενικότερα σε αντίστοιχες περιπτώσεις παρατηρώ ένα απίστευτο κενό γνώσεων στατιστικής από τον μέσο δημοσιογράφο, μέσο πολιτικό, και φυσικά μέσο πολίτη-τηλεθεατή. Οπότε κάθε δημοσιογραφική περσόνα ευαγγελατικού ή πρετεντερικού ή τρεμικού επιπέδου, βγαίνει στο γυαλί και αρχίζει να ερμηνεύει τα αποτέλεσματα των δημοσκοπήσεων λέγοντας παπαριές, κοτσάνες, και ανακρίβειες επαληθεύοντας: (1) ότι τα φράγκα στην του-βου έρχονται από αυτό που πουλάει (το οποίο διαφέρει από την τεκμηριωμένη ερμηνεία των αποτελεσμάτων) και (2) ότι λίγοι είναι αυτοί που θα καταλάβουν.

…και άλλοι ψάχνουν να βρουν να κάνουν κάτι βραδιάτικα. Και η μαλακία μου ήταν να δω ειδήσεις στην του-βου…. μα καλά σύντροφοι της ευρύτερης αριστεράς έχετε συνειδητοποιήσει ότι βρισκόμαστε στο 2009? τουλάχιστον 10 χρόνια back-to-the-future τα παιντιά… επίσης παρατήρησα ότι ο λαϊκισμός στα ΜΜΕ συνεχίζεται ακάθεκτος χωρίς τέλος. Άντε και του χρόνου πάλι! O tempora, o mores! Αααα λέω επιτέλους να εγκαταστήσω το suse στον S10e Lenovo μου. Υπάρχει τίποτα στο ιντερνέτ;; Let’s see…
–> 1
–> 2

εσύ φταις….

…που ξαναρχίζω να γράφω! Μια χαρά ήμουν (ήμουν?) στο ονειρικά πλασμένο φωτεινό και λαμπρό αστέρι μου(*), χαμένος στις αδόμητες και άναρχες σκέψεις μου. Και τώρα θέλεις μάχη, πόλεμο. “Πόλεμος πάντων πατήρ” είχε γράψει ο Ηράκλειτος για να δηλώσει ότι κάθε εξέλιξη οφείλεται στον αγώνα για επικράτηση. Και σου γράφω ότι στη μάχη πρέπει να ξέρεις όχι μόνο να περιμένεις, αλλά και τι να περιμένεις. Και δεν πρέπει να περιμένεις πολλά, οπότε ότι και να πάρεις να είναι περισσότερο από αυτό που επιθυμούσες να κερδίσεις. Αυτό δεν το γράφω εγώ, αλλά ένας πολεμιστής για τον οποίο πόλεμος είναι η αέναη πάλη ενάντια στην ατομικότητά του. Κάποτε είχα γνωρίσει έναν τέτοιο πολεμιστή, ο οποίος είχε την ικανότητα να εμπνέει και όχι να προκαλεί δέος. Μου έλεγε ότι για να κερδίσω στον πόλεμο δεν πρέπει να παραβλέπω ότι γίνεται και να νοιώθω σαν να μην έγινε τίποτα, ούτε να δέχομαι το κάθετι όπως μου παρουσιάζεται και να νιώθω ότι ξέρω τι μου συμβαίνει…. Και αυτό κάνω, ή καλύτερα προσπαθώ να κάνω. Οπότε στον μεταξύ μας πόλεμο είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσεις.
(*)όχι πολύ μακριά από τη Γη, περίπου 4 έτη φωτός απόσταση… δίπλα στον Εγγύτατο του Κενταύρου